jueves, 15 de abril de 2010

Alimentos transxenicos.

Coñécese por Alimentos transxénicos aqueles que foron elaborados a partir de especies, xeralmente vexetais, en cuxo xenoma (información xenética característica) introduciuse parte do propio doutra especie. Realízase un proceso similar non só con materias primas alimentarias senón, por exemplo, para producir a insulina que necesitan moitos diabéticos para vivir: nun fermento introdúcese a parte de información xenética humana que orixina a insulina e o fermento prodúcea como resultado do seu metabolismo; posteriormente se purifica e prepárase para ser administrada.

As Industrias Agrarias e Alimentarias empregan especies de vexetais transxénicos nas que inseriron a información necesaria para que, por exemplo:
· Resistan determinados virus ou pragas, mediante sustancias que repelen insectos.
· Toleren herbicidas, por medio de encimas que os degradan.
· Aumente a calidade organoléptica (que se perciben polos sentidos) do produto.
· Modifíquese o contido; por exemplo, incrementando a proporción de ácidos grasos poliinsaturados, que melloran o patrón de colesterol no organismo, ou ben diminuíndo a cantidade de sustancias indesexables.

Vantaxes e inconvintes.

Vantaxes:
- Poderemos consumir alimentos con máis vitaminas, minerais e proteínas, e menores contidos en graxas.
- Produción de acedos grasos específicos para uso alimenticio ou industrial.
- Cultivos máis resistentes aos ataques de virus, fungos ou insectos sen a necesidade de empregar produtos químicos, o que supón un aforro económico e menor dano ao medio ambiente.
- Cultivos resistentes aos herbicidas, de forma que se poden manter os rendementos reducindo o número e a cantidade de produtos empregados e usando aqueles con características ambientais máis desexables.
- Maior tempo de conservación de froitas e verduras.
- Aumento da produción. - Diminución dos custos da agricultura.
- A biotecnoloxía pode axudar a preservar a biodiversidade natural.
- Cultivos tolerantes á seca e tensión (por exemplo, un contido excesivo de sal no chan).
Inconvintes:
- Existe risco de que se produza hibridación.
- Sempre pode haber un rexeito fronte ao xene estraño.
- Poida que os xenes non desenvolvan o carácter da forma esperada.
- Sempre van chegar produtos transxénicos sen etiquetar aos mercados

jueves, 25 de marzo de 2010

Especies en perigo de extinción.

Ñandú
Hábitat: frecuenta praderías, estepas, sabanas, palmares e bosques abertos. Causas da súa diminución: mátano para extraerlle as plumas, ou para empregar a súa carne para o consumo humano. Tamén se consomen os seus ovos.

Pato Crestudo
Hábitat: frecuenta lagoas, esteros e ríos con vexetación arbórea marxinal. Causas da diminución: consómese a súa carne.

Oso Formigueiro
Hábitat: sabanas, montes abertos, selvas ou bosques e pasteiros, onde existan formigueiros, tacurúes e termiteros. Causas da diminución: é capturado para levalo a zoológicos, circos ou coleccionistas. Foi perseguido para consumir a súa carne e utilizar o seu coiro.

Tapir
Hábitat: atópallo nas selvas. Causas da diminución: a destrución do seu ambiente. Cázano para envialo a zoológicos ou como "trofeos". Consómese a carne e utilizarse a pel. O medicamento popular empregaba as pezuñas, raspadas ou moídas, mesturadas con herbas, nunha infusión para curar as hemorraxias, as afeccións cardíacas e as convulsións, os bezoares na cura de envenenamiento e de picaduras de víboras, de insectos ou de arácnidos.

Cervo dos Pantanos
Hábitat: vive en lagoas, esteros, beiras de arroios e de ríos, rodeados de montes ou de selvas, ou en lagoas do interior de illas. Causas da diminución: é cazado pola carne e a pel. Tamén o cazan para empregalo como "trofeo".

jueves, 18 de marzo de 2010

Morte súbita en deportistas.

Entre 15 e 20 deportistas falecen en España cada ano por morte súbita relacionada maioritariamente con problemas cardiovasculares
A morte súbita dunha persoa nova e aparentemente sa é un feito que produce un gran impacto social e familiar, sobre todo se ten lugar durante a práctica deportiva.
Son moitos os casos de morte súbita no terreo de xogo. O fútbol en concreto está presente na maioría de estatísticas como un dos deportes nos que ocorren máis mortes deste tipo. Un 90% das causas son ata agora diagnosticables a través de probas ou dos historiais clínicos. Pero aínda hai moitos casos que, a pesar de revisións completas, escápanse do previsto.
En xeral, a incidencia de morte súbita durante a actividade deportiva é escasa e varía segundo o país e o deporte practicado. En deportistas de competición das high schools americanas estímase ao redor de 1 caso entre 200.000 ao ano, mentres que en corredores de maratón a incidencia é de 1 por 50.000 e en joggers de 1 por 15.000 practicantes ao ano. En España calcúlase que máis de 12 millóns de persoas practican deporte, con máis de 6 millóns de deportistas federados. Non hai datos concluíntes sobre os casos de morte súbita asociada ao deporte no noso país. Segundo os datos da Mutualidad Xeral Deportiva, entre 1994 e 1997 producíronse 191 falecementos, a maioría de orixe traumática e só 21 (10,9%) de causa cardíaca.
Actualmente a Federación Española de Medicamento do Deporte está deseñando un Rexistro Nacional de morte Accidental e Súbita no Deportista (MASD) que indubidablemente terá un valor extraordinario para coñecer a incidencia e causas reais deste proceso entre os deportistas do noso medio. Dentro das causas que provocan morte súbita entre os deportistas, a patoloxía cardiovascular é a máis frecuente, do mesmo xeito que na morte súbita non asociada ao deporte. En practicantes de maior idade predomina a enfermidade ateromatosa coronaria, mentres que nos máis novos destacan as cardiopatías de orixe congénito. Publicáronse diversas series de morte súbita asociada ao deporte que difiren en canto á poboación estudada e ao método de estudo. Unha das máis interesantes é unha serie española procedente do medio forense, que revisa os casos ocorridos en España desde 1995 ata o 2001. No estudo recolléronse 61 casos de morte súbita nunha idade comprendida entre os 11 e os 65 anos, sendo 59 deles homes e 2 mulleres.
Os deportes máis frecuentemente implicados foron ciclismo (21), fútbol (13) e ximnasia (5). As causas máis habituais de morte nestes pacientes foron a enfermidade ateromatosa coronaria en 25 casos (40,9%) e a maioría maiores de 30 anos, miocardiopatía arritmogénica en 10 (16,3%), miocardiopatía hipertrófica en 4 (6,5%) e a hipertrofia ventricular esquerda idiopática en 3 (4,9%). En 10 casos, todos menores de 30 anos, a orixe da morte foi indeterminado. En 16 casos existían antecedentes patológicos e en 3 diagnosticouse a enfermidade que provocou o falecemento. Estes datos revelan que as principais causas de morte súbita identificables en deportistas menores de 30 anos son a miocardiopatía arritmogénica e a hipertrofia ventricular esquerda grave aínda que un 30 % son inexplicables.

Na cima da negra estatística da morte súbita atópanse o fútbol e o ciclismo. É probable que o maior número de casos sexa debido a que son algúns dos deportes máis practicados, aínda que hai que ter en conta que, sobre todo o ciclismo, é un deporte que esixe un alto nivel de esforzo e no que se atopa bastante estendido o uso de sustancias non autorizadas (dopaxe). A alarma neste deporte saltou en 1965 cando o británico Tom Simpson faleceu de forma fulminante cando ascendía o Mont Ventoux, no Tour de Francia. Posteriormente comprobouse que Simpson sufriu un ataque ao corazón como consecuencia das sustancias dopantes que tomara horas antes. A este caso seguíronlle outros como o do ciclista italiano Denis Zanette e o do francés Fabrice Salanson, ambos os falecidos no 2003.
O fútbol é outro dos deportes cun maior número de casos. O 26 de xuño do 2003 na Copa das Confederacións xogada en Francia, as cámaras de televisión captaron como se esborrallou o camerunés Marc-Vivien Foe, que faleceu nos vestiarios. En 2004, outros dous xogadores correron a mesma sorte, o xogador do Benfica Miklos Feher e o defensa brasileiro Serginho, do Sao Caetano. Nas distintas series publicadas, os deportes máis relacionados coa morte súbita varían segundo os países. Nas americanas, os deportes de maior risco son o baloncesto e o fútbol americano, co 68 e o 76% dos casos, respectivamente.
Nunha serie forense irlandesa, o deporte que máis casos de morte súbita produciu foi o golf, cun 31% e o fútbol gaélico co 21,5%, mentres que nun estudo italiano, con 49 casos rexistrados, o deporte máis frecuentemente implicado foi o fútbol con 22 casos (44,8%), seguido a distancia polo baloncesto con 5 casos (10,2%), a natación con 4 casos, e o ciclismo con 3 casos. Na serie española, o fútbol estivo asociado a un gran número de casos (21,3% do total e o 33,3% nos menores de 35 anos) pero o deporte máis asociado a matar súbita foi o ciclismo, responsable do 34,4% dos falecementos.
Propúxose unha clasificación dos deportes, con vistas ao risco cardiovascular e morte súbita que poden comportar, de acordo cos seus compoñentes estático e dinámico. Os exercicios dinámicos producen gran consumo de osíxeno e sobrecarga de volume. Pola contra, nos exercicios estáticos o máis característico é o gran aumento da presión arterial e a sobrecarga de presión no corazón. A maioría dos deportes asociados a morte súbita teñen un compoñente dinámico alto e estático moderado ou alto.

martes, 2 de marzo de 2010

A bomba atómica.

Unha bomba atómica é un dispositivo que obtén unha enorme cantidade de enerxía de reaccións nucleares. O seu funcionamento baséase en provocar unha reacción nuclear en cadea descontrolada. Atópase entre as denominadas armas de destrución masiva e a súa explosión produce unha distinguida nube en forma de fungo. A bomba atómica foi desenvolvida por Estados Unidos durante a II Guerra Mundial, e é o único estado que fixo uso dela contra poboación civil (en 1945, contra as cidades xaponesas de Hiroshima e Nagasaki).

O seu procedemento baséase na escisión dun núcleo pesado en elementos máis lixeiros mediante o bombardeo de neutrones que, ao impactar en devandito material, provocan unha reacción nuclear en cadea. Para que isto suceda fai falta usar núcleos fisibles ou fisionables como o uranio-235 ou o plutonio-239. Segundo o mecanismo e o material usado coñécense dous métodos distintos para xerar unha explosión nuclear: o da bomba de uranio e o da de plutonio.


Neste caso, a unha masa de uranio chamada subcrítica engádeselle unha cantidade do mesmo elemento químico para conseguir unha masa crítica que comeza a fisionar por si mesma. Ao mesmo tempo engádenselle outros elementos que potencian (danlle máis forza) a creación de neutrones libres que aceleran a reacción en cadea, provocando a destrución dun área determinada pola onda de choque desencadeada pola liberación de neutrones.

Logo desta breve introduccion sobre a bomba atómica vou introducir dous videos sobre a mesma, un deles é un documental do canal Historia, o outro é tamén unha especie de documental que atopei en Youtube.


Inventos do 2010.

Os dez inventos científicos que prometen mellorar a nosa vida en 2010:

1-A primeira vacina por inhalación, sen agullas, contra o sarampión:
Presentada durante a reunión nacional de ACS, a vacina pasará a ensaio clínico o próximo ano en India, onde a enfermidade aínda afecta a millóns de lactantes e nenos, e mata case a 200.000 cada ano. Os especialistas cren que esta vacina é perfecta para o seu uso en países en desenvolvemento.

2-A casa con «enerxía solar personalizada»:
Os novos descubrimentos científicos apostan por unha enerxía solar «personalizada», á medida de cada consumidor, que será o epicentro dos cambios na produción de electricidade a partir de grandes centrais xeradoras de enerxía a outras moito máis pequenas, como os fogares e comunidades. O método permitiría converter aos consumidores en produtores e ata recargar os nosos coches nos nosos propios garaxes. Unha gran vantaxe para o medio ambiente e que implica un menor gasto.

3-Unha esponxa de «fume conxelado» para limpar as mareas negras:
Científicos de Arizona e Nova Jersey deseñaron un aerogel, un sólido super lixeiro ao que tamén chaman «fume conxelado», que pode servir como esponxa definitiva para capturar o petróleo vertido por accidente ou en catástrofes ao medio ambiente. O aerogel absorbe ata sete veces o seu peso e elimina o petróleo de forma moito máis eficaz que os materiais convencionais.

4-Un nanogenerador para recargar o iPod e o móbil cun xesto da man:
Non sería perfecto poder recargar o móbil ou o reprodutor musical cun xesto da man? Poderíase dicir adeus para sempre aos cargadores. Científicos de Xeorxia traballan nunha técnica que converte a enerxía mecánica dos movementos do corpo ou ata do fluxo do sangue en enerxía eléctrica que pode alimentar unha ampla gama de dispositivos electrónicos sen necesidade de baterías.

5-Unha pintura que mata os microbios:
Investigadores de Dakota do Sur traballan no desenvolvemento dunha pintura anti-microbiana. Non só mata bacterias causantes de enfermidades, senón que actúa contra o moho, os fungos e os virus. Segundo o estudo, trátase da pintura máis «poderosa» ata a data. Pode ser útil en fogares e, sobre todo, en hospitais.

6-Unha vacina producida con planta de tabaco:
Esta nova vacina, única na súa orixe, pode ser utilizada contra o chamado «virus dos cruceiros», causante de diarreas e vómitos e a segunda infección viral máis común en EE.UU. O microbio esténdese como un reguero de pólvora entre liñas de pasaxeiros, escolas, oficinas e bases militares.

7-Unha pílula mensual contra as pulgas das mascotas:
Só unha pílula ao mes e o can ou o gato están libres de pulgas e garrapatas. A pastilla, desenvolvida por científicos de Nova Jersey, parece ser 100% eficaz e sen sinais de efectos tóxicos para os animais.

8-
Unha molécula que mide o arrequecemento global que produce cada produto:
Ata agora, era complicado coñecer que produtos que saen ao mercado son realmente ecolóxicos ou teñen compostos que poden danar o medio ambiente potenciando o arrequecemento global. Unha nova técnica molecular poderá predicir que materiais que van desde produtos químicos utilizados en alfombras a produtos electrónicos contribúen ao arrequecemento.

9-
Un «cóctel de camaróns» para o depósito de fuel:
Científicos chineses traballan nun catalizador fabricado a partir de cascas de camarón que podería transformar a produción de biodiesel nun proceso moito máis rápido, barato e beneficioso para o medio ambiente. De momento, só foi probado en laboratorio.

10-Un nariz electrónico para detectar a enfermidade renal:
Expertos israelís crearon un «nariz electrónico» capaz de identificar no alento 27 sustancias crave que revelan que o paciente sofre unha enfermidade do ril. De momento, foi probado con éxito en ratas de laboratorio.

Inventos.

Algúns dos inventos do século XX que agora fannos a vida moito máis levadeira:

Lavadora, 1901:
A primeira lavadora eléctrica apareceu en 1901, grazas a Alva Fisher, aplicando un motor fixo virar un tambor incluíndo auga e xabóns. O uso da lavadora popularizouse cando a electricidade converteuse nun servizo de uso común. Algúns modelos actuais deixan a roupa lavada e seca posúen programadores de tempo e sensores que controlan a velocidade e temperatura o consumo.


Aspiradora, 1901:


En 1901 produciuse unha aspiradora que necesitaba a dúas persoas para funcionar: unha movía un fol para facer o baleiro para absorber o po e outra movia o aparello polo chan. En 1908 William Hoover deseñou as primeiras aspiradoras eléctricas que, nun principio, foron usadas só nas industrias. Anos despois, chegarian ás casas.


Tractor, 1907:

O tractor significou para o campo o ingreso na éra moderna. Co uso desta máquina se conseguiu facer posible, en pouco tempo, o traballo de varios días. En 1907 Henry Ford empezou a fabricar tractores en serie con pezas de automoviles, aos que chamo Fordsons, tiveron gran éxito e foron exportados a Europa logo da Segunda Guerra Mundial.


A Cremalleira, 1912:

O funcionamento da cremalleira aínda que nos pareza algo moi sinxelo, non o foi ao principio, as primeiras producións de peches estaban moi afastadas do que son agora. En 1912 Gideon Sundback perfeccionou este invento e lanzouno ao mercado un ano despois. Hoxe existen infinidade de modelos sobre todo para a industria téxtil para pantalóns, cazadoras, botas.

Bombilla:

Exactamente non se pode falar do inventor nin do momento exacto do descubrimento da bombilla ou foco. Nos primeiros anos utilizáronse como filamentos, unhas tiras de papel carbonizado, as cales non duraban moito. En 1913 o estadounidense Irving Langmuir metio dentro das lámpadas nitróxeno e argón para facer máis lenta a evaporación. En 1934 empezouse a utilizar o filamento dobremente enrolado que deu orixe ás lámpadas actuais das cales existen moitisimos modelos e formas.


Radar, 1931:

Guillermo Marconi dixo en 1922 que se poderían detectar buques cando hai mala visibilidade. Esta idea foi desenvolvida en 1931 construíndo un equipo para enviar impulsos de radio detectores de barcos. O primeiro radar instalouse en Normandia, nun barco francés, para localizar a presenza de icebergs.


Gravadora, 1935:

En 1935 as empresas AEG Telefunken e a I.G. Farben construíron unha banda plástica cuberta dunha película magnética. A gravadora tivo as súas orixes no magnetófono, e empezouse a usar en Alemaña. Logo da Segunda Guerra Mundial se extendio por europa e america perfeccionando estes aparellos convirtiendolos en gravadoras comerciais.


Calefaccón, 1937:


En 1937, en Estados Unidos, iniciouse a venda de quentadores de aire, dando aire a unha resistencia electrica quente. Despois o sistema aplicar nun circuíto de auga pechado a cal circulaba interiormente aplicando calor nun punto (caldeira) ben sexa con gas, leña, electricidade, carbon, etc... de enorme utilidade nos países onde as temperaturas baixan a graos extremos, a calefacción pasou por varias etapas desde a súa creación.


Bolígrafo, 1940:

O boligrafo moderno, práctico, desechable e de pouco custo, foi inventado en 1940, polo húngaro Ladislao Josef Biro e o químico Georg Biro, ante a necesidade de crear un bolígrafo eficiente, xa que existían as plumas estilográficas que apareceron no século XIX, pero que a súa tinta tendía a espesarse.
Os materiais con que son fabricados os boligrafos van desde o plástico ata o ouro.


Microondas, 1945:

O 8 de outubro de 1945 o norteamericano Percy Lle Baron Spencer, patentou un aparello que se convertería no forno de microondas. A empresa Raytheon desenvolveu un programa de aplicación en cociñas do microondas, do que resultou un aparello para a cocción, o Radarange, que era grande e pesado, e que se uso en hospitais e comedores militares. En 1967 empezáronse a fabricar os primeiros fornos de uso doméstico.


Videocassette, 1951:

A primeira gravación en vídeo realizouse en 1951, anos despois a firma RCA construíu o magnetoscopio. En 1956 a empresa 3M Scotch vendio a primeira banda de vídeo. Finalmente xurdiron os formatos de vídeo para o público. En 1975 a empresa Sony lanzou ao mercado o Beta-max, despois a enpresa JVC deu a coñecer o VHS.


Satélite artificial, 1957:

A ex Unión Soviética en 1957, lanzou cun foguete o primeiro satélite artificial, Sputnik 1.
Estados unidos non tardo en enviar o seu hoxe dia hai centos orbitando a terra para diferentes fins; meteorologicos, militares, para telefonia, television, observacion, etc...



Tren de alta velocidade, 1974:

Cando en 1974 inaugurouse en Xapón a liña do Novo Tokaido, os seus trens que alcanzaban unha velocidade de 200 quilómetros por hora, convertéronse nos máis rápidos do mundo. En 1970 Francia empezou a desenvolver un novo proxecto dun tren con capacidade de alcanzar os 370 quilómetros por hora. En 1971 empezáronse a fabricar trens de sustentación magnética, que impuxeron a marca mundial de velocidade ao alcanzar os 412.6 quilómetros por hora.


Computador:

No mes de febreiro de 1946 quedaba concluída a construción do ENIAC, o que se considera o primeiro computador electrónico da historia. Cun corazón de válvulas, o ENIAC efectuaba nun segundo 5.000 sumas e 300multiplicacións. A partir del, a evolución das calculadoras electrónicas adquiriu un ritmo cada vez máis acelerado. Miniaturización de compoñentes. A velocidade dos grandes ordenadores científicos duplícase cada dous anos e unsuperordenador actual é sete millóns de veces máis rápido que o ENIAC.


Discos compáctos, 1979:

Aos discos de goma laca seguíronlles os LP's. Un gran avance neste terreo deuse en 1979, cando as empresas Philips e Sony desenvolveron discos compactos. O recente dixital Versalite Disc probablemente substitúa ao CD. O DVD comprende diferentes modelos acordes ás súas necesidades específicas de audio, vídeo, ROM. RAM.


Fax, 1980:

A principios deste século o alemán Arthur Korn tivo a idea que serviu de base para o desenvolvemento do fax, pero foi ata 1980 cando este aparello fabricouse. Korn ideou un proceso chamado telefotografía, mediante o cal unha imaxe ou unha páxina podían ser captados por un sinal enviado a través dun cable. Cara a 1980 as compañías RCA, Sharp e Xerox déronse á tarefa de perfeccionar o fax, aparello que simplificou o traballo de empresas.


Corazón artificial, 1982:

En 1982 ao dentista xubilado, Barney Clark, implantóuselle, no canto de corazón, un órgano mecánico feito de plástico e metal, que foi coñecido como Jarvik-7, nomeado así en honra ao seu inventor, Robert Jarvik.


Teléfonos móbiles, 1983:

O concepto dunha rede de radio celular inventouse en 1947 nos laboratorios Bell, pero foi en 1983 cando se fabricaron os primeiros equipos. Nos nosos días a tecnoloxía inalámbrica e a miniaturización abriron un novo camiño para os teléfonos moviles ao posibilitar a comunicación entre dous lugares distantes da terra en forma rápida e accesible.



Espero que vos guste!

lunes, 1 de marzo de 2010

Brave New World.


Éste título pertence ó libro que lin este ano tanto para Inglés coma para Filosofía da ciencia e a tecnoloxía, esta evaluación que ven esmerareime un pouco máis e lerei algún outro libro propio da asignatura.
O título en castelán significa "Un mundo feliz", ou literalmente "Valiente mundo nuevo".
Trátase dun libro bastante breve, en inglés tan só ten 72 páxinas, escrito por Aldous Huxley, un home que naceu o 26 de xullo de 1894 en Godalming, condado de Surrey, preto de Londres, no seo dunha familia inglesa intelectual. O seu avó por parte paterna foi o prestixioso biólogo británico Thomas Henry Huxley; o seu pai, Leonard Huxley, tamén foi biólogo e dirixiu a revista Cornhill Magazine; a súa nai, Julia Arnold, foi unha das primeiras mulleres en estudar en Oxford, era neta de Matthew Arnold e irmá de Mrs. Humphrey Ward, quen protexeu a Aldous cando morreu a súa nai.
Tivo tres irmáns propios (é dicir, fillos da súa nai): Julian, Trevenan e Margaret Huxley.
Aldous tivo educación na máis prestixiosa das escolas británicas da época. Ós 16 anos sofre queratitis punctata, oque lle deixou case cego 18 meses. Pasado o tempo coñece ás teorías do doutor W.H. Bates, as cales porá en práctica e recuperará visión.
En 1912 o seu pai volveu a casar, e tivo outros dous fillos. Dous anos despois o seun irmán suicidarase debido a unha depresión.Tamén debido a que non vía ben comezou a estudar literatura.
En 1919 casa con Marie Nys, belga. Posteriormente vivirían en Londres e terían un só fillo, Matthew. Nese mesmo ano pasou a formar parte da revista Athenaeum, e un ano máis tarde na revista Westminster Gazzette. Nestas a súa actividade era: facer críticas dramáticas, de arte e de música; e facer reseñas de libros e ensaios diversos.

En 1920 publicou a súa primeira obra en prosa, que foi Limbo, un libro de contos. Despois seguirña publicando outros libros.

En 1921 el e a súa esposa trasladanse a Italia, onde comeza a escribir Os escándalos de Crome, a súa primeira novela.

En 1928 marcharon cara Francia, do 21 ó 28 fixo varias viaxes e publicou varios libros, pero non se quedaron durante moito tempo. Durante esta estancia fixo unha viaxe a España para ver o Museo do Prado, de Madrir, e para asistir a un Congreso de Cooperación Intelectual, de Barcelona. Finalmente fixo un recorrido por toda España.

En
1932 escribe a obra que lle faría máis famoso, Brave New World.
En 1955, tras moitas viaxes e publicacións, morre a súa esposa Marie de cancro, acompañada en todo momento polo seu marido. Despois desta morte decide facer unha viaxe por Arizona, Texas, Flo
rida, Carolina e finalmente Nova York. Tras só un ano da morte da súa primeira esposa casa en Arizona con Laura Archera, unha fisioterapeuta italiana. Despois de se casar trasladanse a Hollywood. Durante algúns anos publicou ensaios, e inicia longas viaxes.
O 12 de maio de 1961 un incendio destrue a sua casa en Hollywood, no que perde as súas pertenzas, case non puido rescatar ningún obxecto, coma o manuscrito da súa obra Island, que se considera como a contraparte de Brave New World.

En 1960 diagnosticáronlle un tumor que a base de radioterapio logra conter dou anos. Finalmente o 22 de novembro de 1963 (morte tamén de John F. Kennedy), morre ós 69 anos de idade.

Aldous Huxley era un intelectual, que tiña un pensamento aberto, que se interesou porlo misticismo, a paz, a ciencia, a conservación dos recursos naturais, etc.


Despois desta biografía do autor vou a comentar brevemente o libro:
En Brave New World falannos dun mundo completamente diferente ó noso, a cultura, a forma de vida, os costumes, todo é distinto.
Ó principio do libro se nos conta que eles toman coma data incial non o nacemento de Xesús, senón a data de cando Henry Ford inventou o primeiro coche a motor. De feito diríxense a Ford coma se fose o seu deus.
Nos primeiros capítulos aparecen un grupo de rapaces que están visitando unha instalación moi avanzada na que se crean humanos en masa, se lles ensina os bebés con novas tácticas (con pequenas descargas), se lles ensina ás personas pola noite mediante cintas, etc.
En concréto neste libro se indaga na relación de dous personaxes, dunha enfermeira (Lenina) e da súa relación con tres homes (Henry, Bernard e un indio) . Nun principio esta muller está con Henry (que según esta nova concepción da sociedade era un dos da clase alta), pero só esta con el, e iso é algo que non se tolera na nova cultura, debido a que tanto homes e mulleres tiñan que estar con varias homes ou mulleres á vez, non se aceptaba a monogamia. Despois aparece Bernard (que é de clase alta, pero parece de clase baixa polo seu físico), que quere levar a Lenina a unha reserva natural de México, para levala tiña que pedirlle permiso ó Director, e cando o fai este llo da de mala gana e tamén lle conta una historia relacionada con esa reserva (el tamén habia levado alí a unha muller, pero esta se perdera). Un día lle pide a Lenina que o acompañe á reserva natural e ela acepta, pero ó ir non o pasa precisamente ben, aínda que alí coñece a un indio, que se da a casualidad de que é o fillo da muller que o Director había perdido cando fora a reserva. A Lenina lle gusta moito e o intenta conquistar, chega a conquitalo, pero a concepción de amor deste e a de Lenina son opostas polo que ó final a historia non remata ben.

Non me lembro ben do libro, pero máis ou menos a historia era así.